jongensdroom

Dichter in beeld  Brasschaat - 1e prijs 2016

 

breng mij pittige krullen, beveelt de kunstenaar

zorg voor likkende vlammen, gebiedt de sjamaan

verhit de oven voor het brood, verlangt de moeder

en weg is hij - zijn lach verlicht de hete heuvelrug

 

het takkewijf leest zijn hand en schudt het hoofd

wat maakt het uit, denkt hij en hij vervolgt zijn weg

de soepele tred verstuift de golfjes in het zand

de hitte schroeit de voeten maar het doet hem niets

 

hij broeit op de wolk van het beloofde meisje

hoe de ontluikende perzikjes zich aftekenden

tegen het krijtwitwadende hemd, ginds bij de bron

die nooit verdroogt - waar de schorpioen talmt    

 

 

familieportret

VtkKultuur Opwijk - 1e prijs 2017

 

je weet het al

hoe woorden smaken

hoe ze in de diepte anders klinken

dan je had verwacht: zout of zalvend

koppig, en dan weer wollig en verheven

 

vraag je vader hoeveel ze wegen

als de zon heel hoog hangt

en druppels blinken op je huid

en zie, je mond valt open door de kleur

van aaneengeregen klanken

 

volg de adem van je moeder

voed je met haar gulle prak 

zolang het nodig is en tel dan nog

zevenhonderd zevenenzeventig

van haar glooiende strofen

 

leer van je grote zus

denk aan niets. laat alles borrelen

zwaai even met je vin

draai zeventig graden richting zuiden

en zwem kordaat - je eigen leven in

 

 

taal

Gedicht van de stad Ronse - 1e prijs 2018

Materialisatie met stoeptegel in de stad

 

eerst volgt hij haar woorden niet, hij zit

nog met het hoofd op boot en trein

met honger, blaren op de koude voeten

 

zij lacht in kuiltjes, reikt hem wat sap,

een boterham. ze praat en praat, volhardt

geduldig leert ze hem haar land

 

ze theateren met taal en op een dag

begrijpt hij haar zinnen. hij laat haar proeven

van de vruchten van zijn verloren aarde,

 

de klank van zijn viool, de woorden

uit zijn moedertaal. zelfzeker klinkt het

handgeklap dat ze opdragen aan elkaar

 

 

park

43e Guido Wulms Prijs Sint-Truiden - 1e prijs  2020

 

bij te krappe vogelkooien zit je op een bank

de schouders vallen licht voorover

in je veel te warme jas. ik voelde je

 

eerder dan ik je zag, had je 's morgens nog

gewenst toen ik onder een brug door reed

en een trein eroverheen en nu zit je hier te sullen

 

ik zie enkel het jonge lijf, wil je

ruiken en voelen, je doen schateren als toen

terwijl ik zoek naar het grijze in je krullen

 

ik loop langs je heen, haast ongemerkt

knik je en mijn navel scheurt open. de vrouw naast jou

merkt me niet op. ze knijpt in je jas, wijst

 

naar de vogels - je kijkt

 

 

lijnenspel

De Wattenfabriek Herzele - 1e prijs 2020

 

onze uitgerekte lijven volgen

een decor van milde dromen. kleur

verschuilt zich onder grijs op grijs

stijf als oude bomen bij windstil

 

we sparen de longen voor drama

larderen catharsis en plezier

met onze horizontale lippen. houterig

plaatsen we onze gehavende tenen

 

onvermijdelijk buigen we

voor schaduw. niet één keer huilen we

in deze omgekeerde wereld

dansen we - een leven lang