foto

Leo Vercruyssen Sint-Gillis-Waas - 2e prijs 2016

 

in mijn hoofd neem ik een foto

voor later, als ik oud ben en geen berg

meer kan beklimmen, niet eens meer

de trap op durf of een kaart van jou

kan pakken uit de brievenbus

 

ik zal me herinneren hoe helder

water klinkt als het uit de bron

de fles in stroomt, hoe blauw

fluwelen distels glimmen in een krater

hoe stralen wiegen langs een bladerdak

 

ik zal nog weten hoe pas gekapte takken

geuren en dat zoutloos brood wel went

of hoe hoog een fletse sprinkhaan springt

vast zal ik vergeten zijn hoe takken strepen

trokken op mijn blote benen, hoe moe ik was

na weer een lange wandeling

met keien, grind - hoe steil het pad

hoe heet de zon, hoe droog mijn tong

 

ik zal nog weten dat het plaatje klopte

nog weten dat ik echt mezelf kon zijn

 

 

hand

Vredespoëzieprijs VOS Gent - 2e prijs 2019

 

haar hand vergeet ik nooit

 

hoe ze afscheid nam, de handpalm

naar me toe gericht, de vingers gespreid

en hoe ze vanuit de pols steeds langzamer

heen en weer wiegden bij een snedige zin

 

hoe haar woorden almaar zachter klonken

in het lakenwit. dat ik dacht, wie weet wel

nooit meer na vandaag. hoe ik bleef hopen

 

ze zei dag zus, ik zie je overmorgen weer

ik zei dag zus, ja overmorgen weer

 

nu ken ik de registers van de stilte

 

de theepot die ze me eens gaf, is me

nog liever dan voordien

in de blaadjes lees ik nu, dag zus

 

 

maanrand

Kronkelprijs Uilenspiegel Brussel - 2e prijs 2020

 

een spreeuwenjong kleppert in de nacht

haalt me uit een droom. op de tast

loop ik naar de hal, de deur

weert zich. ik kom er niet doorheen

 

de grens tussen donker en licht

omarmt me, water troost

de droge lippen. de slaap wil niet komen

ik proef het midden van de nacht

 

door het glazen dak tel ik

het oneindige van de sterren, ik spies ze

op het topje van mijn vinger

drentel - op de rand van de maan